અથડામણ એટલે શું? અથડામણના પ્રકારો ક્યા ક્યા છે?

અથડામણ શું છે? એ સમજીએ તે પહેલા આપણે નીચેની પરિસ્થિતિઓ વિશે વિચારીએ:

• “ધારો કે, તમે રસ્તા પર ચાલી રહ્યા છો અને લાઈટનો થાંભલો રસ્તામાં વચ્ચે આવે છે, તો તમે તેને ફરીને જશો કે તેને અથડાશો?” તમારો જવાબ એ જ હશે કે, “જો હું તેને અથડાઈશ તો મને જ ઈજા થશે, તેથી હું તેને ફરીને જ ચાલીશ!”
• “જો કોઈ આખલો તમારી તરફ આવી રહ્યો છે, તો તમે ત્યાંથી ખસી જશો કે જાણીજોઈને તેની સામે જશો?” તમે કહેશો કે, “જો હું તેની સામે જાવ તો તો મને જ ઈજા થશે, તેથી હું જ સહજતાથી બાજુમાં ખસી જઈશ.”
• “અને જો તમારી સામે મોટો સાપ આવે કે રસ્તામાં મોટો પથ્થર પડ્યો હોય તો?” તમારો જવાબ હશે કે, “હું એમને પણ ફરીને જઈશ.”

ઉપરની બધી જ પરિસ્થિતિઓમાં “શા માટે તમારે જ ખસવું પડે છે?”

તમારો જવાબ હશે, “મારા સારા માટે જ. જો હું અથડાઈશ તો મને જ ઈજા થશે.”

આમ, જ્યારે તમે એવું કંઈ બોલો છો, કરો છો અથવા વિચારો છો કે જે તમને મુશ્કેલીમાં મૂકી દે છે, તે અથડામણ છે. આવા સમયે જો તમે જાતે સમજીને ખસતા નથી, તો તેને અથડામણ કહેવાય છે.

રાજા પણ જ્યારે સાંકડી શેરીમાંથી પસાર થતો હોય અને કોઈ આખલો સામે આવે તો તેમને પણ ખસી જવું પડે છે. શું તે આખલાને એવું કહી શકે કે, “મારા રસ્તા પરથી ખસી જા, હું તો રાજા છું!” આવી અનિવાર્યપણે ઈજા થવાના પ્રસંગોમાં તો રાજાઓના રાજા, મહારાજાઓએ પણ આખલાના માર્ગમાંથી ખસી જવું પડે છે, કારણ કે, તેનો હેતુ આખલા સાથે અથડાવાનો હોતો નથી, તેમજ પોતાને જરા પણ ઈજા ન થાય તે જ ધ્યેય હોય છે.

આ દુનિયામાં કેટલાક લોકો પથ્થર જેવા છે, કેટલાક લોકો આખલા જેવા છે, કેટલાક સાપ જેવા, તો કેટલાક થાંભલા જેવા છે અને કેટલાક મનુષ્ય જેવા છે. એમા હવે તું અથડામણમાં ના આવીશ. એ રસ્તો કરજે.

આપણો ધ્યેય અંધકારમાં પ્રકાશ સ્વરૂપ બનવાનો હોવો જોઈએ. પ્રકાશ ક્યાંય પણ અથડાયા વિના ગમે તે સ્થળે જઈ શકે છે, પરંતુ લાકડીનો સ્વભાવ છે કે તેને જ્યાં લઈ જઈએ, ત્યાં અથડાયા કરે છે.

અથડામણના પ્રકારો

અથડામણ/ક્લેશના ત્રણ પ્રકાર છે:

• શારીરિક
• શાબ્દિક (વાણીથી)
• માનસિક

શારીરિક અથડામણો:

શારીરિક અથડામણોમાં એ છે કે, પોતાનું ધાર્યું કરવા શારીરિક ક્રિયાઓનો ઉપયોગ થાય છે. પછી ભલે ને તે હાથાપાઈ, મારામારી, ધોલ મારવી, લાત મારવી વગેરે હોય છે.

શાબ્દિક (વાણીથી) અથડામણો:

જ્યારે તમે અપશબ્દોનો ઉપયોગ કરો છો, દલીલ કરો છો, સામાનું અપમાન કરો છો, સામને દુઃખ પહોંચે એમ નકારાત્મક (નેગેટિવ) બોલવું, ફરિયાદો કરવી, બીજાની ભૂલો દર્શાવવી, વ્યક્તિની પીઠ પાછળ બોલવું (નિંદા કરવી), જ્યારે કોઈ આપણો દોષ (ભૂલ) બતાવે ત્યારે, આ સર્વે માધ્યમો દ્વારા શાબ્દિક (વાણીથી) અથડામણ થઈ કહેવાય.

માનસિક અથડામણો:

માનસિક અથડામણો એટલે અંદરને અંદર ગૂંગળામણ થવી, ચંચળતા થવી, ચિંતાઓ થવી, અંદર બળતરા થવી વગેરે છે. જ્યારે તમે સામાનો દ્રષ્ટિકોણ સમજવા ઈચ્છતા જ નથી અથવા સામાને હલકા સમજો છો, તે બધી માનસિક અથડામણો છે. માનસિક અથડામણો બહાર કોઈને દેખાતી નથી પરંતુ, તે વ્યક્તિની અંદર જ થતી હોય છે. જ્યારે આપણે કોઈને જોઈએ છીએ અને તેના તરફ આપણને નકારાત્મક (નેગેટિવ) ભાવ થાય છે, ત્યારે માનસિક અથડામણો થાય છે. તે વ્યક્તિ માટે આપણે ખરાબ અભિપ્રાય રાખ્યા હોવાના કારણે આપણને તેના માટે અભાવ થાય છે અને તેના કારણે તે વ્યક્તિ માટે નેગેટિવ સ્પંદનો ઊભા થાય છે.