દામ્પત્ય જીવન

અઢાર વર્ષની વયે, તેમના લગ્ન હીરાબા સાથે થયા. લગ્નબાદ થોડા જ સમયમાં, હીરાબાની એક આંખ ઝામરનાં દર્દમાં જતી રહી. તે વખતે લોકો અંબાલાલને ફરી પરણાવવા પાછળ પડ્યા કારણકે, હીરાબા ને આંખે ખોડ અને બીજું પ્રજા કશું નહોતી. ત્યારે અંબાલાલ તેમનાં જવાબમાં સ્પષ્ટ હતાં: "ના! આ હીરાબાને તો અમે અગ્નિદેવતાની સાક્ષીએ કાળજી લેવાનું પ્રોમિસ આપેલું  છે ! જીવનનાં છેલ્લા શ્વાસ સુધી એ વચન હું પાળીશ. (અમે તો પ્રોમિસ ટુ પે (વચન) કર્યું. હું કોઇ દહાડો ફરું નહીં, દુનિયા આઘીપાછી થઇ જાય પ્રોમિસ એટલે પ્રોમિસ !) બે જતી રહેશે તોય હું તેમની સંભાળ રાખીશ.

હીરાબા માટે તેઓ અસાધારણ પતિ હતાં અને તેમને એક્વાર પણ એક્બીજા સાથે ઝઘડો કે મતભેદ થયો નહોતો.

તેઓ ઘણું સરળ જીવન જીવતાં. સફળ ધંધો ચલાવતા હોવાં છતાં, તેઓ માત્ર એક નોનમેટ્રિક વ્યકિતને નોકરીમાં પગાર તરીકે મળે એટલાજ પૈસા ઘરે લઇ જતાં. તેઓ નફો અડતાંજ નહી અને એમનાં ભાગીદારને કહેતા કે, તેઓ તેમની દીકરીનાં લગ્નનાં અને અન્ય ખર્ચા ચૂકવવા માટે નફો લઇ જવા માટે મુક્ત છે. જીવનમાં ક્યારેય એમણે પોતાની વ્યક્તિગત જરૂરિયાત માટે કોઇની પાસેથી પૈસો લીધો નથી. ઉલ્ટું ધંધાની વધારાની કમાણીથી ભક્તોને જાત્રા કરાવતા!