ભગવાનની સાચી ઓળખાણ

ભગવાનની ભજના સૌ કોઈ કરે છે પરંતુ ભગવાનના યથાર્થ સ્વરૂપને ઓળખ્યા નથી. ઉદાહરણ તરીકે ભગવાન શ્રી કૃષ્ણની ભજના કરતા હોઈએ પણ આપણે એમના યથાર્થ સ્વરૂપને કેટલું ઓળખીએ છોએ? રાત-દિવસ જોડેને જોડે રહેનાર અર્જુનને પણ ભગવાન શ્રી કૃષ્ણએ ગીતાનો ઉપદેશ આપતા સમયે કહેવું પડયું કે અર્જુન “આજ સુધી તું મને ઓળખી નથી શક્યો, તે મારા ખરા સ્વરૂપને જાણ્યું જ નથી.” તો પ્રશ્ન ના થવો જોઈએ કે શ્રી કૃષ્ણનું ખરું સ્વરૂપ કયું?

ભગવાનની ભક્તિ પાછળનો હેતુ શું? ભગવાનની અનન્ય ભક્તિ કરવા છતાં ચિંતા શા માટે થાય છે?

શું ભગવાન સ્વર્ગમાં રહે છે કે સૃષ્ટિના કણ કણમાં છે? અને જો કણ કણમાં હોય તો તેને ખોળવા ક્યાં?

જગતની રચના કરનાર કોણ? જો ભગવાન સૃષ્ટિના સર્જનહાર છે તો ભગવાનને કોણે બનાવ્યા? અને એથી આગળ જો ભગવાન જગતના પાલનહાર છે તો કુદરતી આપત્તિઓ, બીમારીઓ, હિંસા, અકસ્માત, સુખ-દુઃખ, દરિદ્રતા, વૈભવ વિગેરે પાછળનું કારણ શું?

શું ભગવાનનું અસ્તિત્તવ ખરેખર છે કે મનુષ્યની ખાલી કલ્પના છે?

સારું થયું તો મે કર્યું અને ખરાબ થયું તો ભગવાનની ઈચ્છા. શું આ બધું વિરોધાભાસ નથી?

મુમુક્ષુના આવા ઘણા પ્રશ્નોના સમાધાન પરમ પૂજ્ય દાદા ભગવાને વૈજ્ઞાનિક રીતે કરાવ્યા છે, એટલું જ નહિ પરંતુ લાખો લોકોને સાચા ભગવાનની ઓળખાણ કરાવી એની અનુભૂતિ પણ કરાવી છે.

તો ચાલો ભગવાનના યથાર્થ સ્વરૂપને ઓળખીએ જ્ઞાનીની દ્રષ્ટીએ..

ભગવાન મૂળ પુરૂષોની દ્રષ્ટિએ

બધા ભગવાને એમ જ કહ્યું કે, 'આત્માને ઓળખો, તમામ દુ:ખોથી છુટો અને મોક્ષે ચાલ્યા જાવ'. જ્ઞાનીઓ પણ આજે એજ રસ્તો બતાવી રહ્યા છે કે તમારી મહીં ભગવાન ખરા સ્વરૂપે છે.

Spiritual Quotes

ગોડ ઈઝ ઈન એવરી ક્રીએચર વ્હેધર વિઝિબલ ઓર ઈન્વિઝિબલ. (ભગવાન દરેક જીવ માત્રમાં છે, પછી તે આંખે દેખાય એવા કે ન દેખાય એવા હોય) તમારી ને મારી વચ્ચે દૂરબીનથીય ન જોઈ શકાય એવા અનંત જીવો છે.
જો ભગવાન ઉપરી હોય અને તે જો મોક્ષે લઈ જનાર હોય, તો તો એ જ્યારે કહે કે અહીંથી ઊઠ, તો તમારે તરત જ ઊઠવું પડે. તેને મોક્ષ શી રીતે કહેવાય? મોક્ષ એટલે સંપૂર્ણ સ્વતંત્ર. કોઈ ઉપરી નહીં અને કોઈ અંડરહેન્ડ પણ નહીં.
આ દેહ તો (પેકીંગ) ખોખું છે. મહીં બેઠા છે તે ભગવાન છે.
પુરુષ તો કોનું નામ કહેવાય? ક્રોધ-માન-માયા-લોભ એ નિર્બળતા જેને ના હોય, એને ભગવાને 'પુરુષ' કહ્યા.
જેનામાં 'હુંકાર' ગયો હોય ને, ત્યાં પછી એ જ ભગવાન! જો કદી વધારે દર્શન કરવા જેવું પદ હોય તો આ એકલું જ કે જેનો 'હુંકાર' ગયો હોય, પોતાપણું ગયું હોય. જ્યાં પોતાપણું ગયું ત્યાં બધું સર્વસ્વ ગયું.
આ જગત સાયન્ટિફિક સરકમસ્ટેન્શિયલ એવિડન્સ માત્રથી ચાલે છે. ચલાવનારો કોઈ બાપોય ઉપર નવરો નથી. 'વ્યવસ્થિત' શક્તિ કહીએ છીએ. તે બધાને વ્યવસ્થિત જ રાખે છે.
કર્તા થાય તો ભોક્તા થવું પડે ને? ભગવાન તો જ્ઞાતા-દ્રષ્ટા ને પરમાનંદી છે. પોતાના અપાર સુખમાં જ રાચ્યા રહે છે.
તું જ તારો ઉપરી, તારો રક્ષક પણ તું જ ને તારો ભક્ષક પણ તું જ. યુ આર હોલ એન્ડ સોલ રીસ્પોન્સિબલ ફોર યોરસેલ્ફ. પોતે જ પોતાનો ઉપરી છે. આમાં બીજો કોઇ બાપો ય આંગળી ઘાલતો નથી. આપણો બોસ છે તે ય આપણી ભૂલથી ને અન્ડરહેન્ડ છે તે ય આપણી ભૂલથી જ છે. માટે ભૂલ ભાંગવી પડશે ને?
'તારો ઉપરી વર્લ્ડમાં કોઈ નથી. તારાં ઉપરી તારાં બ્લંડર્સ અને તારી મિસ્ટેકો છે. એ બે નહીં હોય તો તું પરમાત્મા જ છે.'
ભગવાન તો તમારું સ્વરૂપ છે. તમારો કોઈ ઉપરી જ નથી, કોઈ બાપોય ઉપરી નથી.
જીવમાત્રની અંદર ભગવાન બેઠેલા છે, ચેતનરૂપે છે.
ભગવાનને ત્યાં તો એટલું જ છે કે ‘કોઈ જીવને દુઃખ ન થાય, એ જ અમારી આજ્ઞા છે.
મા-બાપની સેવા, એ પ્રત્યક્ષ રોકડું છે. ભગવાન દેખાતો નથી, આ તો દેખાય છે. ભગવાન ક્યાં દેખાય છે? અને આ મા-બાપ તો દેખાય છે.
આ નાસ્તિક હોય છે એ ભગવાનમાં માનતો ના હોય, ધર્મમાં માનતો ના હોય, પણ છેવટે નીતિમાં માનતો હોય છે ને નીતિ એ તો મોટામાં મોટો ધર્મ છે. નૈતિકતા વગર ધર્મ જ નથી.
વધઘટ થાય તેને આસક્તિ કહેવાય. જે વધ-ઘટ ના થાય તે પરમાત્મ પ્રેમ છે. એટલે ગમે તે માણસ વશ થઈ જાય.
જે વધ-ઘટ ના થાય તે પરમાત્મ પ્રેમ છે.
ભોગવે એની ભૂલ. એ ભગવાનની ભાષા! અને અહીં ચોરી કરી ગયો, એને લોક ગુનેગાર ગણે. કોર્ટો હઉ, ચોરી કરે તેને જ ગુનેગાર ગણે.